Nederland is een dichtbevolkt land. Hierdoor kan niemand zich nog echt onttrekken aan de ander.
De gebouwde omgeving is in Nederland derhalve, gewild of ongewild, een essentiele factor geworden voor het welzijn van onze maatschappij. In het allereerste begin van een project, in de eerste stedenbouwkundige schetsen, wordt de duurzame, essentiele kwaliteit gemaakt. Dit geldt zonder uitzondering voor wonen, werken en vrije tijdsbesteding.
Het is dan ook van belang dat de openbare ruimte en de gebouwen die deze ruimte vormen, van een hoge kwaliteit zijn en gewaardeerd kunnen worden door een breed publiek. Het ontwerpen van een gebouw is de feitelijke uitvoering, afwerking en invulling van een project. Het gebouw materialiseert zodoende de stedenbouwkundige kwaliteit en krijgt derhalve evenveel aandacht en zorg als het stedenbouwkundige ontwerp. Wij vinden het belangrijk architectuur te maken voor de gebruiker, met een menselijke maat, oog voor de omgeving en gevoel voor de geschiedenis.
Architectuur is een van de meest hardnekkige uitingen van de menselijke cultuur.
Gelijk Adolf Loos een eeuw geleden reeds constateerde, zijn wij van mening dat architectuur het domein van de kunsten zo goed als geheel verlaten heeft. Wel kan architectuur een zeer bepalende factor zijn in het maatschappelijk en persoonlijke leven.
Desalniettemin heeft het leven de architectuur natuurlijk niet echt nodig, maar wat ons drijft is dat het wel een heel armzalig leven zou zijn zonder haar.
In onze ontwerpen van staat de mens centraal, of dit nu de wonende, werkende, winkelende, rustende of spelende mens is. De menselijke maat is cruciaal juist wanneer de ontwerpopgave grootschalig is. Onze architectuur van wordt vooral bepaald door schaal- en maatverhoudingen, de bewegingen van de gebruiker, de ruimtelijkheid, de relatie van binnen- en buitenruimte en de architectonische detaillering.
Zoals de Griekse filosoof Protagoras al zei: "De mens is maat van alle dingen.(...)" In de letterlijke interpretatie geldt dit zeker voor onze architectuur. In dit verband is er een duidelijke verwantschap met het gedachtengoed van Dom van der Laan , waarin zowel het menselijk handelen, als de beleving van de ruimte een afgemeten plek krijgen.
Naast de menselijke maat die de mens intrinsieke geborgenheid en beschutting geeft, heeft de mens nog een andere relatie tot de aarde. Wij ontwerpen vanuit de vooronderstelling dat de mens van nature geen 'huisdier' is maar een 'buitendier'. In onze architectuur willen we de mens daarom altijd in contact met buiten laten staan. Het gebouw is dan welhaast niet meer dan een luxe jas, die je vaak nodig hebt, maar die je als het even kan uit doet om de zon en de wind te beleven en te voelen. Om zo te ervaren dat je een bent met de grotere kosmos.
Met onze ontwerpen willen de mens een plek geven waarin hij zich geborgen en thuis voelt. Een plek van waaruit hij het leven tegemoet kan treden en waarnaar hij terug kan keren. Gebouwen die niet alleen vertrouwd voelen, maar die ook vertrouwd ogen. Die echter tegelijk iets vreemds verbeelden, zodat via het oog, de geest geprikkeld wordt om alert en waakzaam te zijn en uitgedaagd wordt om op onderzoek uit te gaan.